Tak tu cicho o zmierzchu… (1972)

Rok 1942. Sowiecka bateria przeciwlotnicza gdzieś w lasach Karelii strzeżona jest przez sierżanta Waskowa i oddział świeżo zrekrutowanych do służby kobiet. Nieoczekiwanie na tyłach frontu pojawia się dwóch niemieckich spadochroniarzy, przeciwko którym wyprawia się Waskow razem z pięcioosobowym oddziałem. Wkrótce okazuje się, że w rzeczywistości w lesie znajduje się cały oddział Fallschirmjäger - świetnie wyszkolonych, niemieckich komandosów-spadochroniarzy ...

Na podstawie powieści Borysa Wasiliewa pod tym samym tytułem.



Tytuł oryginalny: «…А зори здесь тихие»
Inne tytuły: "The Dawns Here Are Quiet", "...a jitra jsou zde tichá", "La 359^e section", "Im Morgengrauen ist es noch still", "Qui le albe sono quiete", "Auroras Nascem Tranquilas", "Sakindi Oranın Şafakları", "Và nơi đây bình minh yên tĩnh", 这里的黎明静悄悄, הזריחות כאן שקטות,
Produkcja: 1971-1972
Premiera: 4 listopad 1972 (ZSRS)
                  5 listopad 1973 (Polska)

Reżyseria:

Stanisław Rostocki

Muzyka:

Kirył Mołczanow

Obsada:

Andriej Martynow

Fiedot Waskow

Irina Dołganowa

Sonia Gurwicz

Jelena Drapiejko

Elizawieta "Liza" Bryczkina (w napisach pod nazwiskiem: Dropiejko)

Jekatierina Markowa

Galina Czetwiertak

Olga Ostroumowa

Jewgieńja "Żenia" Komielkowa

Irina Szewczuk

Margarita "Rita" Osjenina

Ludmiła Zajcewa

st. sierż. Kirjanowa

Ałła Mieszczeriakowa

Marija Nikiforowna

Nina Jemielianowa

Polina Jegorowna Jegorowa

Aleksiej Czernow

towarzysz major "Trzeci"

Wiktor Awdjuszko

hydraulik

Borys Tokariew

por. Osjenin, mąż "Rity"

Jurij Sorokin

Igor Osjenin, syn "Rity"

Swietłana Borysowa

dziewczynka - turystka

Andriej Gribuszyn

żołnierz SS

Władimir Iwaszow

myśliwy, gość Bryczkinów

Irina Kmit

artylerzystka z obsługi działa przeciwlotniczgo

Igor Kostolewski

Misza, student Soni Gurwicz

Gieorgij Martyniuk

mjr. Łużyn, ukochany "Żeni" Komielkowej

Kirył Stoljarow

Serhiej Stolarow

Władimir Rudy

artylerzysta z obsługi działa przeciwlotniczego

Natalia Piarn

artylerzystka z obsługi działa przeciwlotniczgo

Teodora Sadowska

artylerzystka z obsługi działa przeciwlotniczgo

Nina Stupicka

artylerzystka z obsługi działa przeciwlotniczgo

Piotr Merkułow

czerwonoarmista

Jewgeńja Pierowa

czerwonoarmistka

Jurij Pierow

czerwonoarmista

Jewgienij Mieńszow

turysta (nie występuje w napisach)

Larysa Korszunowa

turystka (nie występuje w napisach)

Aleksander Miezeńcew

ranny SS-man (nie występuje w napisach)

Gottlieb Roninson

oficer SS (nie występuje w napisach)

i inni

Dubbing polski:

brak informacji

Notatki:
Opublikowana w ZSRS w 1969 roku nowela Borysa Wasiliewa pod tym samym tytułem natychmiast zyskała ogromną popularność wśród rosyjskojęzycznych czytelników całego Związku Sowieckiego, a jej autorowi zapewniła sławę na wiele lat. Nic dziwnego więc, że już pół roku później moskiewska telewizja zrealizowała jej ekranizację, którą emitowano w 1970 roku w telewizji. Pomimo, że była to wierna ekranizacja noweli Wasiliewa, nie spodobała się jednak ówczesnemu I Sekretarzowi Komunistycznej Partii ZSRS, Leonidowi Breżniewowi, który uwielbiał filmy wojenne (także amerykańskie, sprowadzane specjalnie dla niego zza żelaznej kurtyny, najczęściej w niezbyt legalne sposoby) i przypadkiem obejrzał ten film w telewizji. Jego zdaniem film był zbyt szybki, co najprawdopodobniej znaczyło, że po prostu jest za krótki. Jako, że w tym czasie życzenia przywódcy Związku Sowieckiego były praktycznie równoznaczne z rozkazem, sowieccy filmowcy prawie natychmiast rozpoczęli prace nad „ulepszoną” wersją filmu, rozpoczynając od samego źródłą, czyli autora noweli, który we współpracy z reżyserem Stanisławem Rostockim rozpoczął przygotowanie scenariusza w dłuższej wersji niż to było w przypadku filmu telewizyjnego. W efekcie ich pracy powstał scenariusz na ponad 3-godzinny film, który został zrealizowany w dwóch częściach w 1971 roku. Po zmontowaniu całości Rostocki nie był jednak w pełni zadowolony ze swego dzieła i po usunięciu niektórych scen oraz ponownym montażu film został skrócony do ok. 160 minut, nadal zachowując jednak dwuczęściowy format i w takiej wersji trafił do kin. Nie jest wiadome, czy towarzysz Breżniew docenił ich pracę...
Film został jednak zgłoszony i uzyskał nominację do Oskara, stając się faworytem w kategorii filmów obcojęzycznych (czyli nie angielskojęzycznych) i podobno był nawet bardzo bliski jego zdobycia, jednak statuetka Oskara ostatecznie przypadła Francji (za film Luisa Buñuela „Dyskretny urok burżuazji” - "Le charme discret de la bourgeoisie").

Doksa / FilmyPolskie888

Anna Potocka / Repozytorium Kinematografii Polskiej

IMDb (angielski)
Wikipedia (polski)


02.170818

---

(POL) polski,

---